"Nie ma ekspresów przy żółtych drogach" Andrzej Stasiuk

Od jakiegoś czasu już krążyłam obok książek Andrzeja Stasiuka, którego niezmiernie cenię za założenie jednego z moich ulubionych wydawnictw Czarnego. Wykorzystując fakt, iż odwiedził on Targi w Krakowie postanowiłam rozpocząć moją przygodę z jego literaturą. Zdobywając autograf dało się zauważyć, że jest miłym i skromnym człowiekiem.

Zacznę od tego, że książka jest przepięknie wydana, jej okładka wołała do mnie z daleka swoim spokojem i prostotą, a faktura wykonania przypominająca tekturę zniewala, przynajmniej mnie.

Gdy zaczęłam czytać przepadłam całkiem, pomimo mojej niechęci do opowiadań. Bo książka właśnie z opowiadań się składa, króciutkich, ale jakże urokliwych. Wydanych już, co prawda na łamach różnych czasopism, ale nigdy razem. W każdym z nich czuję się jakbym była tam razem z autorem, widziała i odczuwała to, co on.

Opowiadania są przeróżne, opisujące przyrodę, zwierzęta, pory roku, pejzaże, uczucia, wybrane sytuacje. Niesamowicie osobiste, nostalgiczne i refleksyjne. Czytając czuje się ogromny spokój w sobie. Napisane prostym zwyczajnym słowem, ale jakże głęboko trafiającym w samo sedno.

Najbardziej zapadły mi w pamięć opowieści o Terzanim, jak umierał całkowicie pogodzony ze sobą, o Południcach, o śmierci Wujka i naturalności tej sytuacji. A także o Sikorkach - maleńkich istotkach próbujących przetrwać zimę oraz oczywiście opisy przyrody w różnych fazach roku, dosłownie miałam to przed oczami.

Książka wywarła na mnie naprawdę duże wrażenie, na pewno nie raz do niej wrócę. Myślę, że był to najlepszy zakup Targów i niezmiernie dziękuje Andrzejowi Stasiukowi za to, co pozwolił mi poczuć czytając tę książkę. Teraz z przyjemnością sięgnę po resztę jego dzieł, bo potrzebuję więcej.

I Wam też polecam z czystym sumieniem. 

"Nie ma ekspresów przy żółtych drogach"

Andrzej Stasiuk

Wydawnictwo Czarne

Wołowiec 2013

str. 169